Mijn vrouw en ik zien er erg naar uit om met u samen de Donaureis te maken. Wij gaan mee als predikantsechtpaar. Samen hebben we ruim vierenveertig jaren mogen dienen in de dienst van de Heere. Nog steeds ontvangen wij mensen die een luisterend oor nodig hebben.
We hopen samen met u te genieten van het varen, van de prachtige schepping, maar ook van het aan boord elkaar ontmoeten en spreken. Dit zien wij als een waardevolle bijdrage aan een goed georganiseerde reis waarop wij allemaal uit en tegelijk met elkaar thuis zijn
.
U hoeft niet bang te zijn om ons aan te spreken en ons deelgenoot te maken van uw vreugde, van uw verdriet, van uw zorgen. Als predikantsechtpaar zijn we speciaal gevraagd voor dit facet van de reis. Als u het moeilijk vindt om beslag op onze tijd te leggen, zeg rustig tegen uzelf: ze zijn ervoor. Wij vinden het heerlijk er voor anderen te zijn.
Ook hopen we samen met u de maaltijden te beginnen en iedere dag een moment van bezinning te hebben om gedachten uit de Schrift met elkaar te delen. En op zondag hopen we ’s morgens een fijne samenkomst te hebben en ’s middags een kerkdienst. Het is de vierde dag. We hopen dat er ondertussen al een ‘familiegevoel’ is ontstaan die gekenmerkt wordt door liefde (Grieks: agapè) en vriendschap (Latijn: amicitia).
Volgens de woordwijzer verwijst amicitia naar de essentie van vriendschap: een band die wordt gesmeed door gedeelde ervaringen en wederzijds respect. Als we met die ervaring aan het einde weer gezond en wel mogen thuiskomen, is er iets heel mooi gebeurd. We bidden erom en we zetten ons er voor in!
Ds. en mevr. R. van Kooten-Coster